Yıllar 1975 in 29 haziranını gösterirken tahliye olmuşum anamın karnından.çığlık çığlığa hastane koridorlarını inletirken o küçük yaşta yaşayacaklarımı bilmeden annemin huzur dolu kollarında huzurlu uykuma dalmışım.dışarısı alabildiğine sıcak ama hastanenin bir o kadar daha sıcak odasında ilk rahatsızlık bellirtilerini gösterdiğimi söyler dururlar.meğerse normal bir sarılık vakasıymış. sonra eve gelmişiz topluca.ben daha burası neresi agu bugu demesini bile zar zor öğrenirken tekrar rahatsızlanmışım. zeynep kamilin o sıcaktan bunalmış koridorlarına geri dönmüşüz hep beraber gene.ama bu sefer durum ciddi imiş kızamık kızıl,kabakulak derken artık ölüm haberimi bekler olmuş herkez.ama allah nasıl bir ömür biçmişse o mikrop yuvasından sapa sağlam çıkmışım.çıkmışım.sonraki dönüm noktam ermeni hastanesindek, doktorlara borçluyum şimdiki yaşam döngümü.onlar iyi etmişler beni,bu koşuşturma sağ gözümde hasara yol açmış.tabii çok çok ileride öğreniyoruz bunu,neyse bu seferde başka sebepler peydah olmuş.annem babam ayrılmaya karar vermişler evliliklerinin 5 inci yılında hemde ben daha konuşmayı bile beceremeden.sonra uzun bir dönem şu yukarıda gördüğünüz dedemden kalma evde yaşamaya başlamışız dedem babannem babam ve ablamla beraber.

Hayat ne garip.taaa o yıllardan zorluklardan ve yaşanmışlıklardan sonra şu an 2015 yılının ocak ayındayız.5 ay sonrası 40 ıncı basamağı çıkacağım.yolun yarısını geçeli 5 yıl olmuş,ne dikili bir ağaç var hayatımda ne çoluk ne çocuk ne eş nede sevgili,ot gelmişim saman gidicem bu gidişle ..hayal meyal hatırladığım bir evlilik yapmıştım galiba sanırsam belki ...evet yaptım 2002 yılıydı sanırım.4 ay süren bir maceraya her ne kadar evlilik denirse artık.1 sene sonrası nişan yapıldı oda atıldı, velhasıl kelam, Aşktan yana şansım yok ağlıyorum derdim çok. şarkı tam benlik bu arada